ذورقـــی گـُم شده‌ام بین دل و ساحــل دوست
نرسد ذورق سرگشته بـــه آب و گِــلِ دوست
چــه بریــزم به غـــزل پــاکتر از شبنم صبح
کـــه نشیند سر گـُلبرگ خیـــال و دل دوست
کــو نسیمی کـــه بـــر آیـد سحر از یــال دنا
بــرساند مــــنِ آواره بــْــه سرمنــزل دوست
پُـرم از عطر گـُـل و لالــــه‌ی وحشی ، ببرم
کـه بریزم ز هــوا بر سر و بر کاکـُل دوست
مهر عـــــالم به دلش جـــای گرفت و ننشت
مـهر مــن در دل او ، آه ز دست دل دوست
مسعود رضایی بیاره
درباره این سایت