شاخه نرگس
رفتم از یادش و یادش به دل افتاد و شُکفت
غنچه زد بــاز گـُل خــاطره در یـاد و شکُفت
دیــدی آن شاخـه‌ی نرگس که به دستم دادی
لای گلــدان غــزل، خـاطره گل داد و شکُفت
بیستون دانــد و آن تیشه‌ی افتــاده به خاک
لاله‌هایــی کــه دمید از دل فــرهاد و شکُفت
شرحــی از داغ دل حسرت پـــــائیزان است
گـُل سرخی که دمید از دل خُـرداد و شُکفت
آمــدی بر سر ایـــوان و ز مـــویت شمه‌ای
غنـچه بشنید ز آغوش و لب باد و شُکفت
مسعود رضایی بیاره
درباره این سایت