دوستکامی

سرخـــوش آن مست کـه از میکده بویی دارد

فـــــارغ از آنچــــه فــریباست ، سبویی دارد

 

بــر لبِ رود روانــی  کـــه بَـــرَد زورق عمر

جــامی از بـــاده و جــــا بـر لبِ جــویی دارد

 

غیره مـــی  را ندهد راه در این خلوت خاص

رَوَد آرامش از آن کَس کـــــه هـــویــــی دارد

 

لب فرو چیــــدن و پنهان شدن از بوی نسیم

غـُنـــچه دانـــد کــه بــه دل راز مَــگویی دارد

 

دوستکامی که دهد ساغر می مست به مست

رسم مستیست ، عــجب  رسم نــکویــی دارد

مسعود رضایبی بیاره


مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها